Η κλασσική παραθυρεοειδεκτομή με
διερεύνηση του τραχήλου, εκτελείται μέσω
εγκάρσιας τομής θυρεοειδούς και έχει
ως σκοπό την αναγνώριση και τον έλεγχο
όλων των παραθυρεοειδών αδένων και την
αφαίρεση των πασχόντων.
Η πρόοδος των απεικονιστικών μεθόδων και
κυρίως του scanning με Sestamibi,
του φλεβικού mapping με καθετηριασμό όπως και των υπερήχων
έχει αλλάξει
τόσο την επέμβαση όσο και τον ρόλο του χειρουργού. Όταν συμφωνούν
ως προς
την εντόπιση δύο απεικονιστικές μέθοδοι, το ποσοστό επιτυχούς ανεύρεσης
υπερβαίνει το 96%. Ο χειρουργός καλείται ερμηνεύοντας τις απεικονιστικές εξετάσεις,
να είναι σε θέση να εντοπίσει πριν την επέμβαση το ή τα πάσχοντα παραθυρεοειδή
σωμάτια
και να τα αφαιρέσει. |